تجهیزات شبکه: تجهیزات اکتیو و پسیو شبکه چیست؟

تجهیزات شبکه، یا همان سخت‌افزار شبکه، ستون فقرات ارتباطات دیجیتال در دنیای امروز هستند. این دستگاه‌ها که به‌عنوان واسط‌های حیاتی در انتقال داده‌ها عمل می‌کنند، ارتباطات بین دستگاه‌ها و سیستم‌های مختلف را ممکن می‌سازند. تجهیزات شبکه را می‌توان به دو دسته‌ی اصلی تجهیزات اکتیو شبکه و تجهیزات پسیو شبکه تقسیم کرد. 

تجهیزات اکتیو با پردازش و ارسال داده‌ها نقش فعالی در شبکه ایفا می‌کنند، در حالی که تجهیزات پسیو عمدتاً به عنوان پل‌های انتقال عمل کرده و مسیرهای ارتباطی را بدون پردازش مستقیم داده‌ها برقرار می‌سازند. برای آشنایی بیشتر با مفهوم شبکه و انواع آن می‌توانید به مقاله شبکه چیست؟ مراجعه کنید.
در ادامه این مقاله به بررسی دقیق‌تر انواع تجهیزات اکتیو و پسیو و نقش‌های کلیدی آن‌ها در شبکه‌های امروزی خواهیم پرداخت.

تجهیزات شبکه چیست؟

تجهیزات شبکه به بیان ساده مجموعه‌ای از دستگاه‌های فیزیکی هستند که ارتباطات بین سخت‌افزارهای مختلف یک سازمان را فراهم کرده و به اشتراک‌گذاری منابع کمک می‌کنند. این تجهیزات شامل هاب‌ها، سوئیچ‌ها، روترها، فایروال‌ها و یا داکت‌ها، کابل‌ها و دیگر دستگاه‌های کلیدی هستند که هر یک نقش ویژه‌ای در پردازش و انتقال داده‌ها دارند.
به طور کلی این دستگاه‌ها وظیفه ترکیب، مدیریت، جداسازی، تقویت و هدایت بسته‌های اطلاعاتی را در شبکه بر عهده دارند. در مقاله آموزش طراحی و پیاده‌سازی شبکه به طور کامل‌تر درباره چگونگی انتخاب و پیکربندی مناسب تجهیزات شبکه برای ایجاد زیرساختی پایدار و موثر، توضیح داده‌ایم تا با درک عمیق‌تری از نقش تجهیزات شبکه، بهترین راهکارها را برای سازمان خود داشته باشید.
در شبکه‌های کامپیوتری، تجهیزات به دو دسته اصلی اکتیو (Active) و پسیو (Passive) تقسیم می‌شوند. هر کدام از این تجهیزات وظایف و کاربردهای خاص خود را دارند و در شرایط مختلف استفاده می‌شوند. در ادامه، به تفاوت‌های ساده و قابل‌فهم این دو نوع تجهیزات می‌پردازیم.

تجهیزات اکتیو شبکه چیست؟

تجهیزات اکتیو دستگاه‌هایی هستند که مستقیماً با پردازش و مدیریت داده‌ها در شبکه درگیرند. این دستگاه‌ها دارای قطعات الکترونیکی هوشمند مانند پردازنده و حافظه هستند. وظیفه اصلی آنها انتقال، پردازش و تقویت سیگنال‌های داده‌ها است. این تجهیزات باعث می‌شوند داده‌ها سریع‌تر و کارآمدتر از طریق شبکه منتقل شده و کنترل و مدیریت شبکه نیز آسان‌تر شود. به طور کلی تجهیزات اکتیو شبکه نقشی حیاتی در عملکرد یک شبکه دارند و انتخاب مناسب این تجهیزات، به بهبود کارایی، امنیت و قابلیت اطمینان شبکه کمک می‌کند. به‌علاوه، در طراحی و پیاده‌سازی یک شبکه کارآمد، آشنایی با تجهیزات اکتیو و نحوه عملکرد آن‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است.
در ادامه به معرفی و بررسی انواع تجهیزات اکتیو شبکه می‌پردازیم:

انواع تجهیزات اکتیو شبکه

همان طور که اشاره کردیم، تجهیزات اکتیو شبکه به دستگاه‌هایی اطلاق می‌شود که به‌طور فعال در پردازش و مدیریت داده‌ها در یک شبکه مشارکت دارند. این تجهیزات نقش حیاتی در برقراری ارتباطات و کارایی شبکه ایفا می‌کنند. در ادامه، به بررسی انواع مختلف تجهیزات اکتیو شبکه می‌پردازیم.

هاب (Hub)

هاب یک دستگاه ساده در شبکه است که چندین کامپیوتر و دستگاه دیگر را به هم وصل می‌کند. هاب در مرکز یک شبکه محلی (LAN) قرار می‌گیرد و به همه دستگاه‌های متصل امکان می‌دهد داده‌ها را با یکدیگر به اشتراک بگذارند.
هنگامی که یک دستگاه داده‌ای به هاب ارسال می‌کند، هاب آن داده را دریافت کرده و به همه دستگاه‌های دیگرِ متصل به خود ارسال می‌کند. این یعنی تمام دستگاه‌های شبکه می‌توانند اطلاعات یکسانی دریافت کنند و ارتباط میان آن‌ها به آسانی برقرار شود.
در شبکه‌های مبتنی بر هاب، همه دستگاه‌ها به یک هاب مرکزی متصل هستند. داده‌ها از یک دستگاه به هاب ارسال شده و هاب آن‌ها را به تمام دستگاه‌های دیگر می‌فرستد. به همین دلیل، تمام دستگاه‌های متصل به هاب باید پهنای باند شبکه را با هم به اشتراک بگذارند. این ساختار برای شبکه‌های کوچک مناسب است، زیرا در شبکه‌های بزرگ ممکن است باعث شلوغی و کاهش سرعت شود.
به همین دلیل، هاب بیشتر برای شبکه‌های کوچک یا محیط‌هایی که نیاز به انتقال حجم زیادی از داده ندارند مناسب است. برای دفاتر کوچک یا استفاده‌های خانگی، هاب انتخاب خوبی است، چون هم ساده و هم ارزان است. همچنین، برای مواقعی که کاربران نیاز به دسترسی همزمان به منابع مشترکی مانند چاپگر یا فایل‌سرور دارند، هاب می‌تواند مفید باشد.

سوئیچ (Switch)

سوئیچ از دیگر تجهیزات اکتیو شبکه است که دستگاه‌های مختلف مثل کامپیوترها و سرورها را به هم متصل می‌کند. وظیفه اصلی سوئیچ مدیریت و هدایت داده‌ها بین دستگاه‌های متصل به شبکه است. می‌توان گفت سوئیچ مانند یک راهنما در تقاطع شلوغ عمل کرده و کمک می‌کند تا ترافیک هر دستگاه با ترافیک دیگران تداخل نداشته باشد.
وقتی داده‌ای از یک دستگاه به سوئیچ می‌رسد، سوئیچ بررسی می‌کند که مقصد داده کدام دستگاه است و سپس آن را از پورت مناسب به مقصد مورد نظر ارسال می‌کند. این کار باعث می‌شود که داده‌ها مستقیماً به دستگاه مورد نظر برسند، بدون اینکه به همه دستگاه‌های دیگر ارسال شوند. در مقاله سوئیچ شبکه چیست و چه انواعی دارد؟ به طور کامل در مورد مفهوم سوئیچ در شبکه و انواع مختلف آن صحبت کرده‌ایم.

روتر (Router)

روتر دستگاهی است که چندین شبکه را به هم متصل کرده و به انتقال داده‌ها بین این شبکه‌ها کمک می‌کند. دو وظیفه اصلی روتر عبارتند از: هدایت ترافیک بین شبکه‌ها با ارسال داده‌ها به آدرس IP مقصد و اجازه دادن به چندین دستگاه برای استفاده از یک اتصال اینترنتی!
در بیشتر موارد، روترها داده‌ها را بین شبکه‌های محلی (LAN) و شبکه‌های گسترده (WAN) منتقل می‌کنند. به طور کلی روتر به کمک یک جدول مسیریابی داخلی، مسیرها را شناسایی کرده و با بررسی آدرس مقصد هر بسته داده، آن را به مسیر مناسب هدایت می‌کند تا به شبکه بعدی در مسیر خود برسد. به این ترتیب، روتر تضمین می‌کند که داده‌ها بدون اشتباه یا تداخل به مقصد نهایی خود می‌رسند.

بریج (Bridge)

بریج همانطور که از نامش معلوم است، یک پل ارتباطی برای اتصال دو شبکه جدا از هم ایجاد می‌کند. به بیان ساده بریج یک دستگاه شبکه‌ای است که چندین زیر شبکه (مثل شبکه‌های محلی یا LAN) را به هم وصل می‌کند تا یک شبکه بزرگ‌تر و یکپارچه ایجاد شود. به این فرآیند «بریجینگ شبکه» می‌گویند. بریج در لایه‌ی دوم مدل OSI کار می‌کند که به آن «لایه پیوند داده» گفته می‌شود.
بریج چندین وظیفه مهم دارد که شامل موارد زیر است:

• ذخیره آدرس‌های MAC: بریج آدرس‌های MAC دستگاه‌های متصل را ذخیره می‌کند تا بتواند ترافیک شبکه را مدیریت کرده و آن را کاهش دهد.
• تقسیم شبکه‌ها به بخش‌های کوچکتر: بریج می‌تواند شبکه‌های محلی را به چند بخش تقسیم کند تا ترافیک مدیریت شده و کارایی شبکه بهبود یابد.
• اتصال چند شبکه به یکدیگر: بریج ارتباط بین شبکه‌های مختلف را برقرار می‌کند تا دستگاه‌های مختلف در شبکه‌ها بتوانند با هم ارتباط برقرار کنند.
• ایجاد شبکه یکپارچه: بریج بخش‌های مختلف شبکه را به هم متصل کرده و یک شبکه یکپارچه ایجاد می‌کند.
• شناسایی مقصد داده‌ها: بریج می‌تواند تشخیص دهد که داده‌ها به کجا باید ارسال شوند و از کدام دستگاه به مقصد برسند.

به طور کلی بریج با بررسی آدرس MAC مقصد در هر بسته داده، تصمیم می‌گیرد که آن بسته را مسدود کند یا به مقصد بعدی بفرستد. بریج همه بسته‌های داده‌ای را که از بخش‌های مختلف شبکه دریافت می‌کند، پردازش می‌کند و بر اساس جدول آدرس MAC خود، بسته‌ها را تنها به مقصدهای مورد نیاز ارسال می‌کند. به این ترتیب، بریج داده‌های غیرضروری را فیلتر کرده و فقط داده‌های مهم را بین بخش‌های مختلف شبکه عبور می‌دهد.

گیت‌وی (Gateway)

گیت‌وی به‌عنوان یک “دروازه” بین شبکه‌های مستقل با الگوریتم‌های مسیریابی متفاوت عمل می‌کند. گیت‌وی یک دستگاه یا نود شبکه‌ است که شبکه‌های مختلف را به هم وصل می‌کند و به انتقال داده‌ها از یک پروتکل به پروتکل دیگر کمک می‌کند. به عبارتی، گیت‌وی مانند دروازه‌ای است که شبکه‌هایی با زبان‌های ارتباطی متفاوت را به هم رسانده و ارتباط بین آن‌ها را ممکن می‌سازد.
یک گیت‌وی فیزیکی شامل کارت‌های شبکه (NIC) و ورودی‌ها و خروجی‌هایی مثل پورت‌های اترنت است و نرم‌افزار خاصی دارد که پروتکل‌های شبکه را ترجمه می‌کند. گیت‌وی‌ها می‌توانند به صورت فیزیکی یا مجازی در هر نقطه‌ای از شبکه که نیاز به ترجمه پروتکل است قرار گیرند. بسته به نیاز، گیت‌وی‌ها می‌توانند یک‌طرفه (فقط اجازه جریان داده در یک جهت) یا دوطرفه (اجازه جریان داده در هر دو جهت) باشند.
به عنوان نقطه ورود و خروج داده‌ها، گیت‌وی می‌تواند در فرآیندهای امنیتی مختلفی مثل فایروال برای اسکن و فیلتر کردن داده‌ها یا پروکسی سرور برای محدود کردن دسترسی به برخی از منابع و برنامه‌ها استفاده شود.

 ریپیتر (Repeater)

ریپیتر دستگاهی در شبکه‌های کامپیوتری است که برای تقویت و بازتولید سیگنال‌های دریافتی استفاده می‌شود. این دستگاه در لایه فیزیکی مدل OSI کار می‌کند و هدف اصلی آن افزایش فاصله پوشش شبکه با تقویت سیگنال‌هاست تا سیگنال‌ها با کیفیت و قدرت بیشتری به مقصد برسند. استفاده از ریپیترها در شبکه‌های محلی (LAN) و شبکه‌های گسترده (WAN) باعث کاهش خطاها و جلوگیری از از دست رفتن داده‌ها می‌شود و به انتقال داده‌ها در مسافت‌های طولانی کمک می‌کند.

ویژگی‌های ریپیتر

• تقویت سیگنال: ریپیتر بدون تغییر در سیگنال، آن را بازتولید و تقویت می‌کند.
• قابل استفاده برای سیگنال‌های آنالوگ و دیجیتال: می‌توان ریپیتر را در شبکه‌های آنالوگ و دیجیتال به کار برد.
• گسترش شبکه: ریپیتر باعث افزایش محدوده پوشش شبکه می‌شود.
• کاهش خطا و از دست رفتن داده‌ها: با استفاده از ریپیتر، داده‌ها با دقت و امنیت بیشتری منتقل می‌شوند.

نحوه کار ریپیتر

1. ابتدا، سیگنال از دستگاه منبع مانند تلفن همراه یا لپ‌تاپ فرستاده می‌شود.
2. این سیگنال به سمت مقصد حرکت می‌کند؛ اما هرچه از منبع دورتر می‌شود، قدرت آن کاهش می‌یابد.
3. ریپیتر سیگنال ضعیف را دریافت کرده و آن را تقویت می‌کند تا سیگنال با قدرت بیشتری به مسیر خود ادامه دهد.
4. سیگنال تقویت‌شده توسط ریپیتر به مقصد ارسال می‌شود و مسافت بیشتری را بدون افت کیفیت طی می‌کند.

به‌طور خلاصه، ریپیتر در شبکه‌هایی مانند وای‌فای و اترنت (Ethernet) برای گسترش محدوده پوشش شبکه و حفظ کیفیت سیگنال استفاده می‌شود.

مودم (Modem)

مودم‌ها دستگاه‌هایی هستند که به کامپیوترها این امکان را می‌دهند که داده‌ها را از طریق خطوط تلفن یا کابل دریافت و ارسال کنند. مودم (Modem) دستگاهی در شبکه است که برای اتصال دستگاه‌های موجود در شبکه به اینترنت استفاده می‌شود. واژه “مودم” از ترکیب دو واژه “مدولاتور” و “دمودولاتور” گرفته شده است، که به معنی تبدیل سیگنال‌ها از دیجیتال به آنالوگ و برعکس است. مودم سیگنال‌های آنالوگ دریافتی از خطوط تلفن را به داده‌های دیجیتال (۰ و ۱) تبدیل می‌کند تا توسط دستگاه‌های دیجیتال مانند کامپیوترها قابل استفاده باشند. به همین ترتیب، وقتی داده‌ها به اینترنت فرستاده می‌شوند، مودم داده‌های دیجیتال را دوباره به آنالوگ تبدیل می‌کند تا بتوانند از طریق شبکه تلفن منتقل شوند.

ویژگی‌های مودم

• تبدیل سیگنال‌ها: مودم همزمان می‌تواند سیگنال‌ها را مدوله (از دیجیتال به آنالوگ) و دمودوله (از آنالوگ به دیجیتال) کند.
• محدودیت در تعداد دستگاه‌ها: معمولا تعداد دستگاه‌هایی که می‌توانند به اینترنت متصل شوند محدود است.
• ارتقا پذیر: مودم‌ها را می‌توان با بروزرسانی نرم‌افزار آن‌ها ارتقا داد.
• نیاز به تنظیم با ISP: برای دسترسی به اینترنت، مودم باید با سرویس‌دهنده اینترنت (ISP) تنظیم شود.

نحوه کار مودم

1. تولید داده: ابتدا داده به صورت دیجیتال (۰ و ۱) توسط سیستم‌های کامپیوتری تولید می‌شود.
2. مدولاسیون (Modulation): داده دیجیتال به سیگنال آنالوگ تبدیل می‌شود تا از طریق اینترنت منتقل شود.
3. ارسال: داده‌های مدوله‌شده از طریق خطوط ارتباطی به مودم مقصد ارسال می‌شوند.
4. دمودولاسیون (Demodulation): مودم مقصد، سیگنال آنالوگ را به داده‌های دیجیتال تبدیل می‌کند.
5. تبدیل نهایی: داده‌های دیجیتال تبدیل‌شده به سیستم‌های کامپیوتری ارسال می‌شوند تا پردازش و استفاده شوند.

مودم‌ها در شبکه‌های خانگی و اداری کوچک نقشی اساسی دارند و به عنوان واسطی بین دستگاه‌ها و اینترنت عمل می‌کنند.

اکسس‌پوینت (Access Point – AP)

اکسس‌پوینت‌ها دستگاه‌هایی هستند که شبکه‌های بی‌سیم و LAN اترنت را به هم متصل می‌کنند و یک شبکه LAN بی‌سیم ایجاد می‌کنند. در واقع، اکسس پوینت (Access Point) به دستگاه‌ها این امکان را می‌دهد تا به یک شبکه وای‌فای وصل شوند. در خانه‌ها، اکسس پوینت‌ها اغلب به نام “روتر وای‌فای” شناخته می‌شوند، اما در محیط‌های تجاری و صنعتی، معمولا به عنوان ابزاری برای اتصال دستگاه‌ها به شبکه سیمی عمل می‌کنند و قابلیت‌های پیشرفته امنیت و مسیریابی ندارند.
اکسس پوینت‌ها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

1. اکسس پوینت‌های خانگی: این دستگاه‌ها معمولاً توسط ISPها به کاربران خانگی ارائه می‌شوند و هدف آن‌ها پوشش‌دهی شبکه در یک خانه و اتصال چند دستگاه محدود به اینترنت است.
2. اکسس پوینت‌های تجاری و صنعتی: این دستگاه‌ها برای محیط‌های بزرگ و شلوغ طراحی شده‌اند و می‌توانند ده‌ها یا حتی صدها دستگاه را به طور همزمان پشتیبانی کنند. همچنین، اکسس پوینت‌های تجاری اغلب چندین آنتن دارند و از چند باند فرکانسی مانند باندهای 2.4GHz، 5GHz، و 6GHz پشتیبانی می‌کنند.

اکسس پوینت با استفاده از آنتن‌های خود، سیگنال‌های رادیویی را ارسال و دریافت کرده و سپس این سیگنال‌ها را به شبکه سیمی منتقل می‌کند. وقتی دستگاهی مانند گوشی یا لپ‌تاپ به اکسس پوینت متصل می‌شود، اکسس پوینت داده‌ها را از دستگاه دریافت کرده و آن‌ها را به شبکه سیمی و بالعکس ارسال می‌کند.
همچنین اکسس پوینت‌های پیشرفته می‌توانند علاوه بر وای‌فای، از استانداردهای دیگر مانند بلوتوث و پروتکل‌های مخصوص اینترنت اشیا (IoT) پشتیبانی کنند. این دستگاه‌ها با استفاده از هوش مصنوعی می‌توانند مشکلات شبکه را شناسایی و امنیت داده‌ها را بهبود بخشند.
اکسس پوینت‌ها نقش مهمی در اتصال دستگاه‌های هوشمند در خانه‌ها و محیط‌های کاری دارند و امکاناتی مانند مدیریت هوشمند فرکانس‌های رادیویی و اتصال ایمن دستگاه‌های بی‌سیم به شبکه را فراهم می‌کنند.

فایروال (Firewall)

فایروال‌ها (چه سخت‌افزاری و چه نرم‌افزاری) در لایه‌های مختلف مدل OSI عمل کرده و از شبکه‌ها در برابر دسترسی‌های غیرمجاز و حملات مخرب محافظت می‌کنند. فایروال یک سیستم امنیتی شبکه است که برای کنترل ترافیک ورودی و خروجی به شبکه‌های خصوصی استفاده می‌شود. فایروال می‌تواند یک نرم‌افزار باشد یا دستگاهی ترکیبی از سخت‌افزار و نرم‌افزار که با استفاده از آن داده‌های ورودی و خروجی شبکه مورد بررسی قرار می‌گیرند و تنها ترافیک مجاز اجازه عبور دارد.
فایروال مثل یک “دروازه” عمل می‌کند که بر اساس قوانین تعریف‌شده، ترافیک مجاز و غیرمجاز را مدیریت می‌کند. این سیستم می‌تواند به‌صورت نقاط کنترل (choke points) ایجاد شود که داده‌ها در آنجا بررسی و تصمیم‌گیری می‌شوند که اجازه عبور داشته باشند یا مسدود شوند. فایروال‌ها همچنین می‌توانند تمام ترافیک عبوری را ثبت کنند تا برای پیگیری‌های آینده در دسترس باشند.
به طور کلی تجهیزات اکتیو معمولاً انعطاف‌پذیری و کارایی بیشتری دارند و برای شبکه‌هایی که به پردازش سریع داده‌ها و مدیریت دقیق نیاز دارند، مناسب هستند.

تجهیزات پسیو شبکه چیست؟

تجهیزات پسیو وظیفه انتقال سیگنال‌ها در شبکه را دارند، اما هیچ‌گونه پردازش یا مدیریت داده را انجام نمی‌دهند. این تجهیزات منبع تغذیه یا برق ندارند و فقط سیگنال‌ها را از یک نقطه به نقطه دیگر منتقل می‌کنند. تجهیزات پسیو اغلب برای اتصال کابل‌ها و دستگاه‌ها استفاده می‌شوند و تنظیمات پیچیده‌ای ندارند. به طور کلی تجهیزات پسیو شبکه به ابزارها و وسایلی گفته می‌شود که برای ساخت و نگهداری زیرساخت شبکه‌های کامپیوتری استفاده می‌شوند، اما نیازی به برق ندارند و به‌صورت فعال سیگنال‌ها را پردازش یا تقویت نمی‌کنند. این تجهیزات عمدتاً وظیفه انتقال و توزیع داده‌ها را بر عهده دارند.
از جمله این تجهیزات می‌توان به کابل‌ها، رک‌ها، پچ پنل‌ها و کانکتورها اشاره کرد. هر یک از این ابزارها نقش خاصی در اتصال دستگاه‌ها و انتقال داده‌ها ایفا می‌کنند.
تجهیزات پسیو به دلیل اینکه به برق نیاز ندارند، می‌توانند در مکان‌هایی که دسترسی به منبع تغذیه مشکل است، به‌خوبی کار کنند. این تجهیزات معمولاً ثابت هستند، یعنی وقتی یک رک یا پچ پنل را خریداری می‌کنید، ابعاد آن تغییر نمی‌کند و باید با دقت انتخاب شوند تا نیازهای شبکه را برآورده کنند.
در نهایت، تجهیزات پسیو بدون همکاری با تجهیزات اکتیو مثل روترها و سوئیچ‌ها نمی‌توانند به‌خوبی کار کنند. این همکاری ضروری است تا شبکه به‌درستی عمل کرده و داده‌ها به‌طور مؤثر منتقل شوند. به‌طور کلی، تجهیزات پسیو پایه و اساس هر شبکه کامپیوتری هستند و انتخاب درست آن‌ها اهمیت زیادی دارد.
در ادامه به معرفی انواع تجهیزات پسیو شبکه می‌پردازیم:

انواع تجهیزات پسیو شبکه

کابل

کابل شبکه وسیله‌ای حیاتی در ایجاد و حفظ ارتباط بین دستگاه‌های مختلف در یک شبکه است که وظیفه انتقال داده‌ها را بین دستگاه‌های مختلف بر عهده دارند. کابل شبکه، به زبان ساده، وسیله‌ای است که داده‌ها را از یک دستگاه شبکه به دستگاه دیگر منتقل می‌کند. این کابل‌ها نقش حیاتی در راه‌اندازی ارتباطات اینترنتی و اتصال کامپیوترها در شبکه‌های محلی دارند و به طور کلی، ارتباط موثر و کارآمد میان دستگاه‌ها را فراهم می‌کنند. کابل‌ها می‌توانند به صورت فیبر نوری یا مسی باشند.

• کابل مسی: معمولاً از نوع Twisted Pair (مثل کابل‌های Cat5e یا Cat6) استفاده می‌شود که برای شبکه‌های محلی (LAN) کاربرد دارد. این نوع کابل‌ها به دلیل هزینه پایین و آسانی نصب، بسیار محبوب هستند.
• کابل فیبر نوری: این نوع کابل‌ها برای انتقال داده‌ها با سرعت بالا و در فواصل طولانی استفاده می‌شوند. فیبر نوری با استفاده از نور برای انتقال داده‌ها عمل می‌کند و در مقابل تداخل‌های الکترومغناطیسی مقاوم‌تر است.

پچ کورد

پچ کوردها نوع خاصی از کابل هستند که برای اتصال دستگاه‌ها به سوئیچ‌ها، روترها و یا پچ پنل‌ها استفاده می‌شوند. این کابل‌ها کوتاه‌تر از کابل‌های معمولی هستند و اندازه‌ی آنها معمولا تا پنج متر است. پچ کوردها به راحتی قابل استفاده و جابه‌جایی هستند و برای مدیریت کابل‌ها در شبکه‌ها بسیار مهم‌اند.
این کابل‌ها معمولاً برای اتصال مستقیم دستگاه‌ها به یکدیگر یا به پچ پنل‌ها و سوئیچ‌ها به کار می‌روند و به تسهیل و نظم‌دهی به شبکه کمک می‌کنند.

داکت/ترانک

داکت‌ها و ترانک‌ها به عنوان کانال‌های نگهداری کابل‌ها در نظر گرفته می‌شوند که به سازماندهی و محافظت از کابل‌ها کمک می‌کنند. 

• داکت: معمولاً از جنس پلاستیک یا فلز ساخته می‌شود و برای قرار دادن کابل‌ها در دیوارها یا زیر زمین استفاده می‌شود. داکت‌ها از تداخل و آسیب به کابل‌ها جلوگیری می‌کنند و به ظاهر مرتب شبکه کمک می‌کنند.
• ترانک: ترانک‌ها معمولاً بزرگ‌تر از داکت‌ها هستند و می‌توانند کابل‌های بیشتری را در خود جای دهند. این تجهیزات برای انتقال کابل‌های تلفن، داده و برق به طور همزمان استفاده می‌شوند.

پچ پنل

پچ پنل یک ابزار کلیدی در سازماندهی و مدیریت کابل‌های شبکه به شمار می‌آید. این دستگاه به سرپرستان شبکه کمک می‌کند تا کابل‌هایی که از اتاق‌ها و نقاط مختلف به سمت رک سرور و سوئیچ‌ها می‌آیند، به صورت متمرکز مدیریت شوند. با استفاده از پچ پنل، فرآیند عیب‌یابی و مدیریت شبکه سریع‌تر و ساده‌تر می‌شود.
این پنل‌ها معمولاً شامل تعدادی پورت هستند که کابل‌های شبکه به آن‌ها متصل می‌شوند. با استفاده از پچ پنل، می‌توان کابل‌ها را به راحتی و بدون نیاز به دسترسی به تجهیزات فعال جابه‌جا کرد. این تجهیزات معمولاً در رک‌ها نصب می‌شوند و به مدیران شبکه اجازه می‌دهند که اتصال بین دستگاه‌های مختلف را به راحتی مدیریت و تغییر دهند.

رک

رک‌های شبکه محفظه‌های مستطیلی شکلی هستند که به منظور نگهداری تجهیزات مختلف شبکه مانند سرورها، سوئیچ‌ها، روترها، فایروال‌های سخت‌افزاری و پچ پنل‌ها طراحی شده‌اند. این رک‌ها می‌توانند به دو دسته اصلی تقسیم شوند: رک‌های دیواری و رک‌های ایستاده.
هنگام انتخاب رک، عوامل مختلفی باید مورد توجه قرار گیرند. یکی از مهم‌ترین موارد، اندازه رک است که معمولاً بر اساس واحدی به نام “یونیت” محاسبه می‌شود. همچنین عمق رک نیز اهمیت دارد. رک‌ها می‌توانند عمودی یا افقی باشند و در اندازه‌ها و ظرفیت‌های مختلف موجودند. رک‌ها معمولاً به صورت قفل‌دار طراحی می‌شوند تا از تجهیزات در برابر آسیب و دسترسی غیرمجاز محافظت کنند. به طور کلی رک‌ها به سازماندهی و محافظت از تجهیزات شبکه کمک می‌کنند و به راحتی می‌توانند در مراکز داده و دفاتر نصب شوند. همچنین، رک‌ها امکان مدیریت کابل‌ها و تهویه مناسب تجهیزات را فراهم می‌کنند.

کانکتورها

کانکتورها تجهیزاتی هستند که برای اتصال کابل‌ها به یکدیگر یا به دستگاه‌ها استفاده می‌شوند. انواع مختلفی از کانکتورها وجود دارد، از جمله کانکتورهای RJ-45 برای کابل‌های مسی و کانکتورهای LC و SC برای کابل‌های فیبر نوری. این تجهیزات در انتهای کابل‌ها نصب می‌شوند و به کاربران اجازه می‌دهند که به راحتی کابل‌ها را به سوئیچ‌ها، روترها یا سایر دستگاه‌های شبکه متصل کنند. انتخاب صحیح کانکتورها برای عملکرد صحیح شبکه بسیار مهم است.
تجهیزات پسیو شبکه، پایه و اساس هر شبکه کامپیوتری هستند و انتخاب صحیح آن‌ها برای بهبود عملکرد و قابلیت اطمینان شبکه حیاتی است. هر یک از این تجهیزات نقش خاص خود را دارند و به همکاری با تجهیزات اکتیو کمک می‌کنند تا یک شبکه پایدار و کارآمد ایجاد شود.

تفاوت‌های اصلی تجهیزات اکتیو و پسیو

1. پردازش داده: تجهیزات اکتیو می‌توانند داده‌ها را پردازش و مدیریت کنند، اما تجهیزات پسیو فقط داده‌ها را بدون پردازش منتقل می‌کنند.
2. منبع تغذیه: تجهیزات اکتیو به برق نیاز دارند تا کار کنند، اما تجهیزات پسیو نیازی به منبع برق ندارند.
3. هزینه: تجهیزات پسیو معمولاً ارزان‌تر از تجهیزات اکتیو هستند.

آنچه در مورد مفهوم تجهیزات اکتیو و پسیو شبکه چیست آموختیم

 به طور کلی تا به اینجا آموختیم که برای راه‌اندازی یک شبکه مطمئن و کارآمد، استفاده از ترکیبی از تجهیزات اکتیو و پسیو لازم است. همانطور که گفتیم تجهیزات اکتیو شبکه دستگاه‌هایی هستند که مستقیماً با پردازش و مدیریت داده‌ها در شبکه درگیرند و تجهیزات پسیو شبکه وظیفه انتقال سیگنال‌ها در شبکه را دارند، اما هیچ‌گونه پردازش یا مدیریت داده‌ای انجام نمی‌دهند.